1) از فرزند خود بخواهید که فهرستی از فعالیتهای خود٬ اعم از فعالیتهای درسی و غیر درسی تهیه کند و سپس به او کمک کنید تا مدت زمانی را که در اختیار دارد٬ برای انجام آن فعالیتها تقسیم کند . این کار نقطه شروعی است که کودکان را به برنامه ریزی عادت می دهد تا در مقاطع بالا بتوانند بهترین برنامه ریزی را برای خود داشته باشند .
2) با الگو قرار دادن برنامه های دبستان برنامه ریزی را به او یاد دهید . مثلا به او بگویید :(( این که باید در دبستان حاضر باشی٬ در ساعت معینی سر کلاس بروی ٬در ساعت معینی درس خاصی داری
و در ساعت معینی باید استراحت کنی و نهایتا در ساعت معینی به منزل برگردی )) در منزل نیز اگر برنامه ریزی داشته باشی٬ می توانی به درسهایت برسی تفریح بروی و... در غیر این صورت
وقتت هدر می رود و نمی توانی کارهایت را انجام دهی .
3) خودتان الگوی مناسبی برای او باشید و با برنامه ریزی در امور منزل به صورت غیر مستقیم برنامه ریزی را به او آموزش دهید 
4) برنامه ریزی نباید صرفا درسی باشد بلکه باید همه فعالیتهای مورد علاقه او در برنامه گنجانده شود .
5) شروع انجام تکالیف یا تمرین درس ها بلافاصله پس از مراجعت دانش آموز از دبستان نباشد بلکه زمانی باشد که او استراحت کافی کرده باشد .
6) برنامه دانش آموز طوری تنظیم شود که بیش از 2 ساعت مشغول انجام تکالیف درسی خود نباشد

سعی بر این باشد پس از انجام تکالیف داده شده از طرف دبستان بقیه وقت او صرف درسهایی شود که در آنها مشکل دارد
 وقتی که قرار گذاشتید که فرزندتان تکالیفش را از ساعتی معین آغاز کند یک ربع از زمان مقرر انجام تکالیف را یادآور شوید تا با آرامش آن را تمام کند .